Modrolotka czerwonoczelna (łac.Cyanoramphus novaezelandiae), to gatunek ptaka z rodziny papug, endemiczny gatunek z Nowej Zelandii, podlegający statusowi ochronnemu (takson bliski wyginięcia). W Polsce wymaga dokumentów CITES i rejestracji.
Potocznie zwana u nas w kraju papugą kozią, z powodu wydawania dźwięków przypominających meczenie kozy. Za granicą zwana przyjemnie,,kakariki,,. Jest to papuga niewielkiej ale krępej budowy ciała.
Cicha (wydaje naprawdę ciche i przyjemne odgłosy), bardzo ruchliwa i skoczna papuga, uwielbia grzebanie łapkami po dnie klatki w poszukiwaniu jedzenia bądź innnych skarbów. Z powodu swojego raczej naziemnego trybu życia, w naszym domu narażona na wiele niebezpieczeństw w postaci ludzkich nóg, drzwi bądź psów. Jak było wspomniane, lubuje się w grzebaniu, np. ziemi w donicach, tym bardziej trzeba uważać na rośliny które są w zasięgu jej łapek i dzioba. Śmiało można nazwać papugę kozią papugą z ADHD. Nawet te bardzo oswojone, nie długo zagrzeją spokoju w jednym miejscu, wszędobylskie i ciekawskie, muszą wsadzić swój łebek i dziub w przeróżne miejsca w domu. Siedząc na ramieniu i tuląc się do ucha właściciela, po sekundzie przypomina sobie, że musi w podskokach biec na stół. Szczególnie lubi grzebać w talerzach podczas wspólnego obiadu, bądź wsadzać swój wścibski dziubek do filiżanki z napojem. Pilnujmy swojej kozy, aby nie zjadła lub nie wypiła tego czego nie powinna. Właściciele modrolotek, zalecają na czas wspólnego jedzenia przygotować kawałek biszkopta, jajka na twargo bądź kłosa trawy, aby pupil mógł zająć się bardziej papuzim jedzeniem niż ludzkim, w przeciwnym razie, papug siedzący na ramieniu będzie próbował dosłownie wyjeść nam jedzenie z ust :).
Jest to papuga która łatwo się oswaja, choćby z powodu swojej wrodzonej ciekawości świata. Te ręcznie wykarmione przez człowieka, mogą niestety nie polubić się z drugą kozią, po dłuższym czasie obcowania tylko z nim. W stosunku do innych papug jest nienachalna ale nie zawsze tolerancyjna, lubi mieć przestrzeń. Ma swój charakter, przyjdzie kiedy ona chce, przytuli się kiedy ona ma ochotę, ale widać, że lubi towarzystwo człowieka, być w jego otoczeniu, obserwować.
Ceny papug wahają się od 150 zł w górę, ręcznie karmione od 350 zł w górę. W hodowlach łatwo się rozmnaża. Dorosłe samce są większe od samicy, mają większą głowę i dziub. Samica jest drobniejsza. W środowisku naturalnym możemy spotkać tylko zieloną odmianę, w hodowlach- szek i lutino (żółta), białe oraz najnowszą odmianę błękitną.
Papugi modrolotki żywią się mieszanką ziaren dla średnich papug, lubią jabłka, gwiazdnicę, kłosy traw, proso senegalskie, jajo na twardo, banany i inne owoce i warzywa lubiane przez papugi oraz gryt (żwirek wspomagający trawienie pokarmu) do jedzenia i sepię.
Kochają kąpiele, dlatego w klatce/ wolierze, muszą mieć dostęp do dużej nie za głębokiej miski ze świeżą wodą. Klatka/ woliera powinna być szersza i wysoka, ze względu na wspomniane grzebalstwo i podskoki, a także sporą ruchliwość. Wyściółka- zrębki bukowe. Lubią mieć wokół siebie zabawki z koralików i dzwoneczków, liny i huśtawki ale także na dnie woliery, jakąś małą wiklinową piłeczkę którą będą mogły ruszać sobie łapką. Miskę z ziarnami polecamy ustawić jak najniżej (oczywiście przestrzegając żerdzi nad nią aby zanieczyszczenia nie trafiały do miski) gdyż ziarna w dużej większości mogą ulec, potocznie mówiąć, wywaleniu na zewnątrz (kózki lubią grzebać również we własnych miskach :) ).
Reasumując, modrolotki to prześmieszne i kochane papugi, cichutkie, bałaganiarskie, potrafią rozweselić swoimi poczynaniami i pomysłami największego ponuraka.
t-z.
